Leestijd 3 minuten
Lara, een alleenstaande moeder met drie kinderen, werd geconfronteerd met de verslavingsproblemen van haar jongste zoon, die haar zelfs bestal. Ondanks haar inspanningen om hem te helpen, bleef hij betrokken bij drugs en schulden. Uiteindelijk nam ze drastische maatregelen, haalde hem uit zijn omgeving en betaalde zijn schulden af bij dealers. Dit werkte en haar zoon kreeg een nieuwe start elders, maar Lara merkte op dat het systeem had gefaald en dat ze alles zelf moest doen.
Dit verhaal staat niet op zichzelf. Tijdens het ‘Doen wat nodig is’ onderzoek in vijf gemeenten kwamen vergelijkbare verhalen naar voren. In een gemeente had een inwoner twintig meldingen van overlast gedaan, maar kreeg geen reactie. In een andere gemeente klaagde een ondernemer over verloedering van de buurt en gebrek aan handhaving. En in weer een andere gemeente waren er zorgen over de mannen die verdwaasd en onder invloed op het bankje in het park zitten of over de vrouw die op blote voeten door de straat zwalkt en waar niemand zich om lijkt te bekommeren. En er waren ook hoopvolle verhalen die de gemeenschapszin benadrukten en de bereidheid om samen problemen aan te pakken.
‘Er waren ook hoopvolle verhalen die de gemeenschapszin benadrukten en de bereidheid om samen problemen aan te pakken.’
Perspectief van inwoners
In de praktijkonderzoeken van Movisie en Stichting Reindert staat telkens de beleving van de inwoners centraal. Het gaat niet zozeer om de absolute waarheid, maar eerder om het perspectief van de inwoners en andere respondenten. Bijvoorbeeld, als een inwoner beweert dat de boa’s en de wijkagent niet actief zijn in de wijk, betekent dat niet noodzakelijk dat ze daadwerkelijk afwezig zijn, maar eerder dat ze voor de bewoner onzichtbaar lijken in termen van hun aanwezigheid en acties. Het kan zijn dat ze bijvoorbeeld vaak in hun auto blijven zitten.
Een ander voorbeeld is wanneer mensen zeggen: ‘Je kunt niet melden…’ Misschien is dat technisch gezien niet correct, maar het kan zijn dat de beschikbare kanalen om meldingen te maken niet goed bekend zijn bij de bewoners. Dit onderstreept het belang van effectief verwachtingsmanagement bij meldingen.
Het is verleidelijk om meteen in de verdediging te schieten wanneer het perspectief van een inwoner niet overeenkomt met de feiten. Het is echter van cruciaal belang om je af te vragen waarom de inwoner dit zegt. Voor hen is dit hun realiteit en waarheid, gebaseerd op hun eigen ervaringen. Het is essentieel om te begrijpen waarom dit zo is.
‘Het is verleidelijk om meteen in de verdediging te schieten wanneer het perspectief van een inwoner niet overeenkomt met de feiten.’
Veranderingen realiseren
In de uitgevoerde onderzoeken is op basis van al die verhalen inzicht gegeven in wat er speelt en leeft in de wijk, in wat de kansen en belemmeringen zijn om ervaren problemen aan te pakken. Ook in samenwerking met bewoners. Op basis daarvan zijn oplossingsrichtingen geformuleerd. Daarbij zijn onderbouwde kennis en good practices aangereikt die helpen dit te implementeren om daadwerkelijk de beoogde verandering te realiseren. Zoals één van de gemeenten het verwoordde: ‘De rapportage van Movisie is rijk aan handreiking, adviezen, suggesties en tips over hoe we als gemeente daar onze rol in kunnen en moeten oppakken.’
Movisie Uitvoering
Deze aanpak smaakt naar meer. Daarom gaan we ook de komende jaren hiermee door. Onder de noemer Movisie Uitvoering blijven we samen met gemeenten aan de slag gaan om sociale vraagstukken in wijken en buurten aan te pakken.
Lees het volgende artikel: